Collega aan het woord: verzorgende Tayebeh ging op pensioen, maar kon Gezinszorg Villers niet missen…

Af en toe hoor je een verhaal - en dan weet je meteen: dit is er eentje om te delen met de buitenwereld.
Vandaag delen we dan ook graag zo’n prachtverhaal met jou: collega Tayebeh vertelt vol enthousiasme over zichzelf, haar leven - en over hoe Gezinszorg Villers daar de laatste dertig (!) jaar een centrale rol in heeft gespeeld. Hier gaan we!

Hoi, Tayebeh. Wij zijn erg benieuwd naar jouw unieke verhaal over hoe je bij Gezinszorg Villers terechtkwam!

Ondertussen woon ik al 33 jaar in Antwerpen, maar dat was niet altijd zo. Ik ben oorspronkelijk van Iraanse afkomst en erkend politiek vluchtelinge: 33 jaar geleden moest ik vluchten voor mijn leven. Ik geraakte na verschillende pogingen via een vals visum tot in Turkije, met het plan om in de USA een nieuw leven op te bouwen. Dat werd uiteindelijk België, Antwerpen…

In Iran werkte ik als sales manager, maar in België kon ik niet aan de slag in dezelfde sector. Heel erg vond ik dat niet… ik wilde me liever inzetten waar het écht telde: mensen helpen en ondersteunen waar nodig. Ik besloot dus me te gaan omscholen, naast mijn opleiding Nederlands in avondschool.

Daarvoor ging ik naar de VDAB - waar me werd voorgesteld om de opleiding verzorgende bij Gezinszorg Villers te volgen. Ik legde eerst bij de VDAB een geslaagd examen af en schreef me in voor de opleiding. Toen ik afstudeerde, ging ik meteen aan de slag. En daar ben ik sindsdien nooit mee gestopt!

Waarom koos je in eerste plaats voor Gezinszorg Villers?

Toen de VDAB me verwees naar Gezinszorg Villers, kende ik hen uiteraard nog niet. Maar vanaf het eerste moment dat ik binnenstapte bij Villers, wist ik het zo zeker: ik heb de juiste keuze gemaakt.

De directie van toen heeft mij in die woelige periode ontzettend veel geholpen - vanaf het begin. Ik had geen familie in België en kon mijn familie in Iran niet bezoeken. Maar bij Villers? Bij Villers was ik thuis.

Sterker nog: Gezinszorg Villers was mijn eerste én enige thuis in België. En alleen daarom zal deze organisatie voor altijd diep in mijn hart genesteld blijven. Ik ben hen zo dankbaar.

Waarom kwam je terug na je pensioen?

In april vorig jaar moest ik dan, na dertig jaar, met pensioen. Dat deed ik - met veel pijn in het hart. Maar ik besloot te doen wat elke gepensioneerde doet: het even rustig aan doen, lichamelijk wat rust pakken. Maareuh, niet geestelijk, hé! Op dat gebied ben ik nog helemaal in orde, zenne! (lacht)

Ik heb dan gereisd tot oktober: in die maanden bezocht ik familie in Noorwegen en Amerika, genoot ik van het leven en zag ik de wereld. En dan? Dan is het tijd om terug te keren naar Antwerpen… en verveelde ik me instant. Ik zocht dus naar iets om me mee bezig te houden. Het duurde niet lang voor ik opnieuw aan Villers dacht. Ik belde mijn collega Sonia - en vroeg haar of ik niet opnieuw aan de slag mocht.

Sonia was eerst verrast - vervolgens enthousiast. Er was tenslotte nog nooit iemand uit pensioen vrijwillig teruggekomen! Maar dat was allemaal geen probleem: ze zochten intern voor me uit hoe en wanneer ik opnieuw kon opstarten. En vandaag? Vandaag doe ik exact hetzelfde als voor mijn pensioen!

Wat houdt je job precies in?

De eerste 18 jaar van mijn carrière bij Gezinszorg Villers, werkte ik in Borgerhout als vaste verzorgende. Daarna begon Villers andere diensten op te starten, waaronder de acute thuiszorg.

Vroeger moesten cliënten eerst op een wachtlijst staan tot er plaats was - ongeacht de zorgnood. Met de oprichting van het acute thuiszorg team, konden we onze cliënten ‘s anderendaags al de hulp bieden die ze nodig hadden, bijvoorbeeld voor mensen die gevallen waren. Acute thuiszorg biedt lichamelijke verzorging, maar ook andere zaken zoals boodschappen doen, de was doen, koken, enzovoort. Ik heb bijna elf jaar acute thuiszorg gedaan, tot op het moment waarop ik op pensioen ging.

En nu ben ik dus in oktober terug begonnen. Niet opnieuw bij acute thuiszorg, want daar moet je minstens 28u per week werken. Ik werk vandaag parttime, dus 20 uur. De afgelopen zes maanden was ik onder andere actief in de vliegende ploeg: dit is ook dringende hulp, maar voor wanneer collega’s ziek vallen of voor wanneer er een tekort aan personeel is.

Daarnaast ben ik ook sinds een maand of drie bezig in de Rotonde in Brasschaat: grote woningen waar opvoedsters lichamelijk en mentaal gehandicapte cliënten verzorgen. Daar spring ik nu regelmatig bij qua verzorging van de cliënten.

Wat is jouw favoriete deel van de job?

Alles! Ik kan echt niet kiezen! (lacht)

Al het werk is super gevarieerd - en ik kan eerlijk zeggen dat ik het allemaal even graag doe! Van mensen verzorgen tot voor hen koken tot voor chauffeur spelen: ik vind het allemaal fantastisch, zolang ik maar kan zorgen voor mijn cliënten.